لاغری و دارو های چاق کننده و آشتها آور

لاغری و دارو های چاق کننده و آشتها آور

می توان گفت چاقی ممکن است ناشی از هدف اصلی استفاده از دارو و درمان لاغری باشد . و یا اینکه عارضه جانبی در اثر برخی دارو های خاص باشد.به طور کلی فردی دچار کمبود وزن و لاغری بیش از حد است که BMI زیر 18.5 داشته باشد
لاغری ، بی اشتهایی و کاهش اشتها به نحوی بر روی عملکرد سیستم بدن تاثیر می گذارند برای مثال لاغری بیش از حد می تواند باعث سوء تغذیه، کم خونی، کمبود ویتامین ها و املاح ، پوکی استخوان ناشی از کمبود کلسیم و ویتامین D،کاهش قدرت سیستم ایمنی،افزایش خطر عدم بهبود بیمار در جراحی ها و ناباروری و چرخه های نامنظم قاعدگی شود
علل و بیماری های متعددی می توانند باعث کاهش وزن ،کاهش اشتها و بی اشتهایی شوند که در اینجا به تعدادی از آن ها اشاره شده است.

1. بی اشتهایی ناشی از افزایش سن: افزایش سن منجر به اختلال در توانایی تنظیم مصرف غذا می شود. که به صورت کاهش در مصرف غذا همراه با سیری زودرس ظاهر می شود. این بی اشتهایی فیزیولوژیک ناشی از افزایش سن، خطر ابتلا به بی اشتهایی شدید و کاهش وزن را برای افراد مسن در هنگام بروز بیماری افزایش می دهد.

2. بی اشتهایی ناشی از بیماری های حاد و مزمن: بی اشتهایی در طول بیماری بسته به زمان و مدت آن می تواند مفید یا مضر باشد. بی اشتهایی موقت در طول بیماری حاد ممکن است برای بدن مفید باشد زیرا محدودیت در دریافت مغذی‌ها رشد باکتری را مهار می‌کند. با این حال، بی اشتهایی طولانی مدت در طول بیماری مزمن، برای ارگانیسم مضر است و ممکن است با کاشکسی همراه باشد، که در نهایت می تواند منجر به مرگ شود. همچنین مکانیسم های مختلفی از جمله فعالیت سیتوکین ها در ایجاد بی اشتهایی مشاهده می شوند.

3. بی اشتهایی ناشی از سرطان: بی اشتهایی و کاهش مصرف غذا از مسائل مهم در مدیریت بیماران مبتلا به سرطان است شواهد نشان می دهد که پاتوژنز بی اشتهایی سرطانی ناشی از عوامل متعددی هست. و بیشتر مسیرهای عصبی هیپوتالاموس که انرژی دریافتی را تعدیل می کنند، در این فرایند دخیل هستند. همینطور عوامل متعددی از جمله هورمون‌ها (مثلا لپتین)، نوروپپتیدها (مانند نوروپپتید Y)، سیتوکین‌ها (مانند اینترلوکین 1 و 6)، و انتقال‌دهنده‌های عصبی (مانند سروتونین و دوپامین) به عنوان واسطه‌های احتمالی بی‌اشتهایی سرطان در نظر گرفته می‌شوند، و ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند.

4. بی اشتهایی در بیماران همودیالیز: بی اشتهایی، که به عنوان از دست دادن میل به خوردن تعریف می شود، در بیماران همودیالیز (HD) نسبتا شایع است و در یک سوم موارد رخ می دهد. پاتوژنز آن اساسا ناشناخته استگفته می شود که سموم اورمیک به عنوان مولکول های میانی، التهاب، لپتین، گرلین و نوروپپتید Y می توانند در ایجاد آن موثر باشند .

5. بی اشتهایی و کاهش وزن ناشی از HIV: بی اشتهایی شدید از مشکلات رایج در بیماران مبتلا به عفونت پیشرفته ویروس (HIV) است. در بیماران دچار سرکوب سیستم ایمنی، علل احتمالی زیادی برای کاشکسی وجود دارد. مثل فرآیندهایی که منجر به سوءجذب روده ای می شوند و یا انگل های گوارشی (کریپتوسپوریدیوم یا میکروسپوریدیوم)، ویروس ها (سیتومگالوویروس)، نئوپلاسم ها (سارکوم کاپوزی)، و همچنین اثرات بیماری زایی خود HIV. علاوه بر این، اختلالات متابولیک، هیپرمتابولیسم، و سطوح بالای سایتوکین‌های خاص مانند فاکتورهای نکروز تومور، همگی با کاشکسی HIV مرتبط هستند.بنابراین حفظ اشتها و وزن طبیعی بدن یک هدف بالینی مهم در مدیریت عفونت HIV است.

6. بی اشتهایی عصبی: بی اشتهایی عصبی، یک بیماری روانی است که با کاهش شدید وزن به دلیل مصرف محدود مواد غذایی به علت ترس شدید از افزایش وزن مشخص می‌شود. افزایش ترشح و غلظت سیتوکین های التهابی و همچنین مطالعات ژنتیکی، قویاً از بین رفتن نظم سیستم ایمنی را در بی اشتهایی عصبی نشان می دهد. و احتمال می رود که بی اشتهایی عصبی با افزایش سیتوکین های پیش التهابی، افزایش نسبت CD4/CD8 و افزایش تکثیر سلول های T مرتبط باشد.

گاهی اوقات افزایش وزن به عنوان یک عارضه جانبی در دارو ها در نظر گرفته می شود . مثلا داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای یک دسته دارویی هستند که در بسیاری از بیماران تحت درمان باعث افزایش وزن مداوم و مشکل ساز می شوند. بیماری افسردگی عمده اغلب با کاهش اشتها و وزن بدن همراه است و درمان با داروهای ضد افسردگی به طور موثر خلق و خو، اشتها و وزن را بازیابی می کند. با این حال، شکایت مکرر بیماران تحت درمان با داروهای سه حلقه ای، افزایش وزن بیش از حد و ناخواسته است که اغلب منجر به عدم رعایت دارو می شود.

داروهای گیاهی و مکمل چاقی بدون عارضه:

پودر جنرال تونیک دینه، شربت زد درینک ، شربت زبیب

پودر مسمن ، کپسول فارماژلیتان

مشاور :  09038551750