بازدیدها: 27

 

 

زندگی حضرت مریم (س) از تولد تا وفات بر اساس منابع اسلامی و عبری

حضرت مریم (سلام‌الله‌علیها) از چهره‌های برجسته در تاریخ ادیان ابراهیمی است. او در اسلام، مسیحیت و یهودیت جایگاهی بس رفیع دارد و زندگی‌اش سرشار از ایمان، طهارت و معجزات الهی است. این مقاله با بهره‌گیری از منابع اسلامی همچون قرآن کریم، احادیث معتبر و تفاسیر، و منابع عبری و مسیحی شامل تورات و اناجیل، به شرح زندگی او از تولد تا وفات می‌پردازد.
در این بررسی، تلاش شده تا دیدگاه‌های متفاوت درباره مریم مقدس در کنار هم تحلیل شوند تا تصویری جامع و مستند از این بانوی آسمانی ارائه گردد.
کلمات کلیدی: داروخانه آنلاین، داروخانه آنلاین گیاهی، داروخانه گیاهی آنلاین.

۱. تولد حضرت مریم و نذر مادرش

در منابع اسلامی، پدر حضرت مریم (س) عمران و مادرش «حنّه» نام دارد. او از خاندان داوود و از نسل پیامبران بود. قرآن کریم در سوره آل عمران آیه ۳۵ نقل می‌کند:

«إِذْ قَالَتِ امْرَأَةُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي»
(آل عمران: ۳۵)

حنّه نذر کرد فرزند خود را در خدمت معبد قرار دهد. وقتی مریم متولد شد، مادرش گفت: «پروردگارا، دختر زاده‌ام!» اما خداوند او را پذیرفت و برای رسالت بزرگی آماده ساخت.
در متون عبری (سفر سموئیل اول ۱:۲۷) نیز ماجرایی مشابه از نذر مادر پیامبری به نام حنّه دیده می‌شود که شباهت زیادی به روایت اسلامی دارد.

۲. پرورش مریم در معبد و کفالت زکریا (ع)

پس از تولد، مریم به معبد سپرده شد تا به خدمت خداوند مشغول شود. طبق قرآن:

«فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا»
(آل عمران: ۳۷)

حضرت زکریا (ع) سرپرست او شد. منابع اسلامی می‌گویند هر بار که زکریا وارد محراب مریم می‌شد، رزقی الهی نزد او می‌یافت.
در منابع عبری، حضور زنان در معبد کم‌سابقه بود، اما برخی متون تلمودی اشاره دارند که «دخترانی از خاندان نبیان در خیمه عبادت تربیت می‌شدند» (تلمود بابلی، باب موئد قطن ۲۵:ب).

۳. طهارت و مقام روحانی مریم (س)

در قرآن آمده است:

«یَا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَى نِسَاءِ الْعَالَمِینَ» (آل عمران: ۴۲)

این آیه نشانه برگزیدگی خاص اوست. در متون مسیحی (انجیل لوقا ۱:۲۸) نیز فرشته جبرئیل او را «پر از فیض» می‌خواند. هر دو منبع، بر طهارت و مقام معنوی بی‌مانند او تأکید دارند.

۴. بشارت تولد حضرت عیسی (ع)

روزی که مریم در عبادت بود، فرشته خدا بر او ظاهر شد و گفت:

«إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَامًا زَكِيًّا» (مریم: ۱۹)

او با شگفتی پرسید: چگونه ممکن است من فرزندی داشته باشم در حالی که با هیچ مردی تماس نداشته‌ام؟
فرشته پاسخ داد: «کَذَلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ».
در اناجیل (لوقا ۱:۳۰–۳۱) نیز همین بشارت آمده است، اما با تعبیر «روح‌القدس بر تو خواهد آمد».
در نگاه اسلامی، لقاح معجزه‌آسا با اراده مستقیم خداوند بود نه با «روح خداوند» به معنای شخصی مستقل.

۵. تولد حضرت عیسی (ع)

مریم به فرمان الهی از شهر دور شد و در بیابان زیر درخت خرما، فرزندش را به دنیا آورد. قرآن می‌گوید:

«فَأَجَاءَهَا الْمَخَاضُ إِلَى جِذْعِ النَّخْلَةِ … فَنَادَاهَا مِن تَحْتِهَا أَلَّا تَحْزَنِي قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تَحْتَكِ سَرِيًّا» (مریم: ۲۳–۲۴)

در انجیل متی ۲:۱–۱۲ نیز اشاره شده که مریم در بیت‌لحم، در اصطبل ساده‌ای، فرزند خود را به دنیا آورد و فرشتگان بشارت دادند.
شباهت بین این دو روایت در پاکی و معجزه زایش آشکار است، هرچند در دیدگاه اسلامی، تأکید بر «عبد بودن عیسی» است نه الوهیت.

۶. سخن گفتن حضرت عیسی در گهواره

در بازگشت مریم به شهر، مردم او را سرزنش کردند. در پاسخ، نوزاد در گهواره سخن گفت:

«إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا» (مریم: ۳۰)

این معجزه در هیچ یک از اناجیل رسمی ذکر نشده، ولی در «انجیل کودکی عیسی» (متنی غیررسمی از قرن دوم میلادی) اشاره‌ای مشابه وجود دارد.
از نگاه اسلام، این سخن دلیلی بر نبوت و بی‌گناهی مادرش بود.

۷. دوران مادری و حمایت از رسالت عیسی (ع)

مریم پس از رشد عیسی (ع) در کنار او بود. در قرآن، از او با لقب «صِدّیقه» یاد شده است:

«وَأُمُّهُ صِدِّیقَةٌ كَانَا یَأْكُلَانِ الطَّعَامَ» (مائده: ۷۵)

در اناجیل، او شاهد معجزات پسرش بود؛ از جمله تبدیل آب به شراب در عروسی قانا (یوحنا ۲:۱–۵).
در اسلام، چنین معجزه‌ای ذکر نشده، اما حضور دائمی و حمایت معنوی مریم از پیامبری عیسی تأیید شده است.

۸. پس از عروج حضرت عیسی (ع)

قرآن می‌گوید:

«بَلْ رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَیْهِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِیزًا حَكِیمًا» (نساء: ۱۵۸)

مریم پس از عروج پسرش در بیت‌المقدس اقامت داشت و با شاگردان وفادار عیسی زندگی کرد.
در کتاب اعمال رسولان (۱:۱۴) آمده است: «مریم مادر عیسی با شاگردان در دعا و نیایش بودند.»
در برخی روایات اسلامی آمده که فرشتگان پس از عروج عیسی به او آرامش بخشیدند.

۹. وفات حضرت مریم (س)

طبق نقل‌های اسلامی، مریم حدود پنجاه سال پس از تولد عیسی درگذشت.
امام صادق (ع) فرمود: «فرشتگان بر پیکر مریم نماز گزاردند و او را در بیت‌المقدس دفن کردند.»
در مسیحیت، آموزه «صعود مریم» (Assumption of Mary) می‌گوید که روح و جسم او به آسمان برده شد.
در منابع عبری، اشاره مستقیمی به وفات او نیست، اما سنت کلیسایی محل دفنش را در دره قدرون (قدس شرقی) می‌داند.

۱۰. مقام حضرت مریم در قرآن و عهد جدید

مریم تنها زنی است که نامش به‌صراحت در قرآن آمده و سوره‌ای به نام اوست.
در انجیل، او مادر عیسی و نماد ایمان است.
در هر دو منبع، صفات مشترک او شامل ایمان، تواضع، عفت و پذیرش اراده الهی است.

۱۱. مقایسه دیدگاه‌های اسلامی و عبری

موضوع	اسلام (قرآن و حدیث)	مسیحیت و یهودیت (عهدین)
نسب	دختر عمران از خاندان داوود	دختر از خاندان داوود و منسوب به یوسف ناصری
لقاح	به اراده خداوند بدون پدر	به واسطه روح‌القدس
مقام	بنده و برگزیده خدا	مادر خدا در الهیات کاتولیک
وفات	در بیت‌المقدس، دفن زمینی	عروج جسمانی به آسمان

۱۲. نتیجه‌گیری

حضرت مریم (س) الگویی جاودانه از ایمان، صبر و پاکی است. او از کودکی وقف عبادت شد، پیامبری بزرگ را در دامان خود پروراند و تا آخر عمر در بندگی خدا پایدار ماند.
مطالعه منابع اسلامی و عبری نشان می‌دهد که با وجود تفاوت‌های عقیدتی، همه بر پاکدامنی و مقام روحانی او اتفاق دارند.
یاد و نام این بانوی بزرگ، همواره برای اهل ایمان الهام‌بخش است.

۱۳. منابع

• قرآن کریم، سوره‌های آل‌عمران، مریم، نساء، مائده
• تفسیر المیزان، علامه طباطبایی
• قصص‌الأنبیاء، ابن‌کثیر
• صحیح بخاری، باب مناقب مریم
• انجیل متی، باب‌های ۱ و ۲
• انجیل لوقا، باب‌های ۱ و ۲
• کتاب اعمال رسولان، باب ۱
• تلمود بابلی، بخش موئد قطن
• قاموس مقدس (The Jewish Encyclopedia, 1906)